Wanda Chotomska urodziła się 26 października 1929 roku w Warszawie w rodzinie inteligencji pracującej. Naukę w szkole podstawowej rozpoczęła, kiedy ukończyła pięć lat. Już w drugiej klasie zbierała i zapisywała rymy, które wpisywała do dziewczęcych pamiętników. Jeszcze przed wojną rozpoczęła naukę w Gimnazjum Żeńskim im. W. Szachtmajrowej w Warszawie. W tejże szkole kontynuowała naukę na tajnych kompletach w okresie okupacji niemieckiej.

 

Podczas powstania warszawskiego była sanitariuszką w szpitalu przy ulicy Białobrzeskiej. Po kapitulacji przebywała w obozie przejściowym w Pruszkowie, skąd udało się jej zbiec i zamieszkała w Mosznie. Po wojnie mieszkała z młodszą o dwa lata siostrą Teresą w Grodzisku Mazowieckim. Uczyła się nadal w Gimnazjum im. Szachtmajrowej, ale w Komorowie koło Warszawy. W 1947 r. zdała maturę. Wróciła do Warszawy i do 1950r. uczyła się w Wyższej Szkole Dziennikarskiej.

W 1951 roku rozpoczęła współpracę z redakcją „Świerszczyka”. Pierwsze utwory: wiersze i piosenki publikowane w „Świecie Młodych” i „Świerszczyku” (1951-1952) podpisywała Chotomska razem z Mironem Białoszewskim, redaktorem współpracującym z nią w tej samej redakcji. Podpisując utwory używali wspólnego pseudonimu – Wanda Miron. Do pracy w redakcji „Świata Młodych” wróciła w 1954r. i pracowała w niej do 1971r. Od 1952 do 1982 roku swe wiersze , fraszki, prozę i teksty sceniczne dla dzieci drukowała w „Płomyku” – dwutygodniku dla młodzieży, od 1953 r. w „Płomyczku” oraz od 1957 w „Misiu” , czasopiśmie dla najmłodszych. Współprace z radiowym teatrzykiem piosenki dziecięcej „Wiolinek” rozpoczęła w 1958 roku. W tym samym czasie rozpoczęła pisanie piosenek dla dziecięcego zespołu wokalno- tanecznego „Gawęda”.

Początek lat sześćdziesiątych to okres, w którym Wanda Chotomska współpracowała z Radiem i Telewizją Polską. Od 1962 przez jedenaście lat telewizja emitowała dobranockę „Jacek i Agatka”, do której pisała teksty. W 1963 roku Komitet do Spraw Radia i Telewizji nagrodził pisarkę za całokształt jej dotychczasowej twórczości dla radia i telewizji. Zawsze związana ze sprawami dzieci i wsłuchująca się w ich prośby i marzenia poetka w 1965 r. została wyróżniona Odznaką Przyjaciela dziecka. Dwa lata później zainicjowała poprzez telewizyjna dobranockę stworzenie dziecięcego odznaczenia dla dorosłych, którzy są prawdziwymi i najlepszymi przyjaciółmi dzieci i okazują im serce oraz dają im radość. Weszła w skład członków Kapituły Orderu Uśmiechu, która rozpatrywała wnioski kandydatów do Orderu. W 1969 same dzieci przyznały jej jeden z pierwszych Orderów Uśmiechu.

Chotomska w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych XX w. tworzyła bardzo różnorodne utwory pisane wierszem i prozą. Wydawała tomiki śmiesznych i zabawnych wierszy np.: „Czarna krowa w kropki bordo”(1970), „Dla każdego coś śmiesznego”-(1971), „Dlaczego cielę ogonem miele”(1973), „Gdyby tygrysy jadły irysy”(1975), opowiadania z życia dzieci pisane prozą np.: „Drzewo z czerwonym żaglem” (1976) wpisane na międzynarodową listę honorową im. H.Ch.Andersena. Przybliżała dzieciom muzykę polską oraz naszych wielkich kompozytorów w opowieściach wierszowanych i pisanych prozą: „Muzyka pana Chopina”(1978), „Muzyka pana Moniuszki”(1987), „Muzyka pana Szymanowskiego”(1989), „Tańce polskie”(1981), „Kolędy”(1988), wprowadzała przedszkolaków i dzieci niedowidzące w świat instrumentów muzycznych (1988), „Wszystko gra”. Jej wierszowane przewodniki po miastach „Abecadło Krakowskie” (1962), „Abecadło warszawskie” (1973), utwory: „Opowieści o arce” (1962), „Opowieść o arrasach”, oraz „dzieci pana Astronoma” (1961), „Legendy polskie” (2000), odkrywają przed dziećmi nieznany, ciekawy świat, o którym dobrze wiedzieć na serio, zgodnie z zasadą: „Kto więcej umie, nie zginie w tłumie”.

Za całokształt twórczości w 1976 roku otrzymała nagrodę Prezesa Rady Ministrów i w tym samym roku została odznaczona Medalem Komisji Edukacji Narodowej. W późniejszych latach rozwijała się współpraca Wandy Chotomskiej z teatrami zawodowymi. Wiele jej utworów zostało adaptowanych na scenę, tworzyła również samoistne teksty dramatyczne. Jako pierwsze powstało widowisko „Dzieci pana Astronoma”, wystawione w roku 1969 w teatrze „Baj” w Warszawie. 22 lutego 1996 roku w szczecińskiej Operze i Operetce odbyła się prapremiera opery musicalowej buffo pt.: „Skąd to zwierzę w operze”. Libretto do tego utworu napisała Wanda Chotomska. W latach 1964-1983 należała do Związku Liberatów Polskich, włączała się z dużym zaangażowaniem w prace na rzecz tego stowarzyszenia. Jesienią 1980 roku w związku z ideą urządzenia aukcji książek pod hasłem „Pisarze Warszawy na rzecz Solidarności” podjęła się jej organizacji.

Rok 1999 był rokiem jubileuszowym literatki. Obchodziła jubileusz 50-lecia pracy twórczej. Z tej okazji w różnych miastach Polski odbywały się liczne uroczystości, wystawy, wernisaże prezentujące fotograficzną autobiografię jubilatki. Mieć odwagę i potrafić odznaczyć się wśród innych własnym samo swoim stylem- do tego zachęca swoich czytelników. Zabawę czyni sztuką i tej sztuki uczy dzieci, nie tylko przez utwory, ale ogólnopolskie rozliczne akcje teatralne „ Podróży po literaturze”. W swej twórczości w powiązaniu z działalnością na rzecz dzieci w bezpośrednich kontaktach z nimi jest niezrównana, konsekwentnie realizuje swoje cele, które postawiła sobie jako pisarce, kierując swoją twórczość dla małych czytelników.